Een performance is een onderzoek. Zet een denkbeeldig hek om een klein stukje dagelijks leven. Observeer wat er gebeurd, bij jezelf en bij de ander.
"Wat zie jij?"
Alle vrijdagen in maart, april en mei ben ik 's middags vanuit mijn atelier een vaste route gaan lopen met de houten mondkap op. Nieuwsgierig naar mijn eigen reactie en die van de mensen op straat. De uitdaging was om vragen op te roepen en geen meningen. Open rond te lopen en het ongemak te accepteren. Aangekomen op het Binnenhof maakte ik een selfie en postte deze op Instagram @johaninhout. De comments gebruikte ik voor mijn verslaglegging. Vaak werd er spontaan op gereageerd door een uitroep, een lach, weg te kijken of star vooruit te blijven kijken. Er kwamen mensen naar mij toe om hun verhaal te delen of om vragen te stellen, meerdere keren ook met camera. Van één ontmoeting heb ik de bovenstaande beelden ontvangen.
Het afgelopen jaar was er een nieuwe dynamiek in ons samenleven. Het viel mij op dat beelden een grote invloed hebben en dat het punt waar iemand staat het perspectief bepaald. Dit was voor mij aanleiding om onderzoek te gaan doen door middel van een performance. Een beeld, het perspectief en de betekenis, die ik, die jij, die wij eraan geven. Hoe kijk ik, wat zie ik? Hoe kijk jij, wat zie jij?
Concept: elke vrijdagmiddag een selfie met de houten mondkap op het Binnenhof . Drie maanden (3 maart tm 28 mei). Route: Bakkerstraat, Torenstraat, Kerkplein, Rond de Grote Kerk, Gravenstraat, Buitenhof, Binnenhof, Plein, Lange Poten, Hofweg, Buitenhof, Gravenstraat, Grote Halsstraat, Prinsestraat, Kleine Nobelstraat, Torenstraat, Geest. Reflectie en reacties in comments van Instagram @johaninhout.
Comments